Ömer Sevinçgül — "Cheksiz Hayot Seni Kutmoqda" PDF

Yillar suvlar, daryolar kabi oqib ketdi. Nima istayapman, istashga nima qoldi? Ezilayapman, tiqilib qoldim. Tuzaqqa tushdim. Ko‘nglim so‘lyapti. Aqlimga ishonchim qolmadi. Meni tushunishmayapti. Hayronman, ranjiganman. O‘zgardim, begonalashdim, bir Kafka hasharotiga aylanib qoldim. Umidsiz holatdaman. Qarorlar qabul qilaman, bajara olmayman. Harakatsiz fikrlar meni zaharlayapti. O‘ylamasdan yashashni istayman, bo‘layotgani yo‘q. Hammasi boshlanadi va tugaydi. Dunya meni to‘ydirmayapti. Shubhalar, xavotirlar, savollar, so‘roqlar meni charchatdi, holdan toydirdi. O‘zimni yo‘lovchi kabi his qilaman. Bu to‘xtatib bo‘lmaydigan bir safar. Bu yo‘l oxirida nima bor, nimalar duch keladi, bilishni istayman. Tanadan alohida bir qismim bo‘lsa, u qayerga boradi? Agar tirilish bo‘lsa, bu qanday bo‘ladi? Bularning aqlga muvofiq bir tushuntirishi bormi?