Hümeyra "Yeganə - Aşiyan 3" PDF

Bir hissəm kiçik bir qız idi, bir hissəm indi böyük bir qadın idi. İçimdəki şiddətli tufanlar səngimişdi. Mən qadın idim. İçimdə hamıya kifayət qədər sevgi vardı. Onun bütün yaralarını bağlayacaq qədər güclü idim. Əslində kiçik bir göz yaşına təslim olacaq qədər aciz idim. Mən kövrək idim, min bir parçaya bölünə bilərdim, amma yenə ayağa qalxa bilərdim. Axı mən uşaq idim. Səhvlərim sayəsində böyüdüm və yetkin oldum. Mənim prioritetim yox idi, prioritetlərim var idi. Özüm üçün bir dünya idim.

“Asiyan; Yuva, quş yuvası, ev deməkdir” deyə susdum. Danışmasını, deməsini istədim. Danışanda çox gözəl idi. “Bu sözü ilk görəndə ağlıma sən gəldin. Hər şey taledən asılıdır. Quşlar uçur, amma hamısının evi var. Ancaq yerdə, amma göydə, şübhəsiz ki, mövcuddur. O ev tanışdır” dedi. Bədənim yandı, ürəyim yandı. “Olduğun hər yer mənim üçün bir ev, ev, istilik, sevgi olur. Hekayəmin Aşiyanı, sevgilim...” Gözlərini yumdu, əlimə ah çəkdi və gözlərimin içinə baxaraq “Sənsən” dedi.