Hümeyra "Divanə - Aşiyan 2" PDF

Sinəmin düz ortasında od yanırdı, alov bürüdü və içəridə sıxışdıq. Yandım, yanarkən yandım. Onun o günə bağladığı məna ilə mənim o günə bağladığım məna bir-birini öldürdü. Hər şeyin başladığı o yerdə ikimiz də məhv olduq.

İndi aramızda yanan odun bir tərəfində mən, bir tərəfində isə o idi. Alov qalxanda ovucumdakı üzükləri o atəşə atdım. Bu, yekun nəticəmizin ən böyük göstəricisi idi. Biz bitmişdik. Onun evi olan qırıq, xaraba, qırıq qəlbim indi ocaq yeri idi və o yanğın sönənə qədər sükutla gözlədik. Keçmişimiz, arzularımız yandı, amma kül olduq.

"Kaş ki," dedi səmimiyyətlə. "Bəzən istərdim ki, sən belə güclü qadın olmayaydın." O danışdıqca hisslərim qarışıq idi. “Heç kim daşıya bilməyəcəyi yüklə yüklənməz, insanlar gücləri qədər sınaqdan keçirilir.” O, titrək, əzablı nəfəs aldı. "Mən sizin probleminiz, imtahanınız olmaq istəməzdim."