Melek Kaş “Somut” PDF

Onlar əllərini bir-birinə uzatdılar; amma çata bilmədilər... Sirat körpüsündə idilər... İncə körpü idi... Atılmayan addımlar, qovuşa bilməyən əllər, sürgün kimi bir körpü.. .O tumurcuq təzəcə cücərmişdi, elə onun içindəki qığılcımlar kimi... Hər ikisinin ağırlığını qaldıra bilməsə nə olardı? Onlar nə yaşayırdılar? Bu, onlar üçün böyük bir final olardımı? Yaşıllaşıb o budağın altına kölgə salacaqmı? Onların dərisi barmaqlarının ucu ilə belə bir-birini hiss edə bilərdimi?

Onlar bir-birlərinə baxdılar; o qədər gözəl, o qədər məsum; bir ucunda o körpünün üstündə... Ömründə görmədiyi o mavilər, burnunu ağrıdan qoxu, mismar kimi beyninə həkk etdiyi; Noranın təkcə şəklini deyil, bütün əzalarını tanıdığı, qucaqladığı, qucaqladığı, əslini bildiyi o ağ tüklərə ürəyinin “hə” dediyi kimi bədəni və ağlı “hə” deyə biləcəkmi? Yalnız bir yer, görüş nöqtələri idi? Onun yatmaqdan başqa çarəsi yoxdu ki, Nora onu görsün? Yaşadığı anla mücərrədliyi arasında həqiqətə çata bilərdimi?