Bəsim Dəllaloğlu "Benjaminia: Dil, Tarix və Coğrafiya" PDF

Kolleksiyaçı əşyaları istifadə olunmaqdan azad etməyə çalışır; onları "yararsız" hala gətirməyi hədəfləyir. Bu, əslində, müasirliyə qarşı bir üsyandır. Nizamı pozur, sistemi işləməz hala gətirir. Kolleksiyaçı ilə əşyalar arasında qurulan bu əlaqə, Frankfurt Məktəbinin fərd ilə cəmiyyət arasında qurmağı hədəflədiyi əlaqəyə bənzəyir. Məqsəd, subyekti ictimai istifadədən xilas etmək, onu ictimai normalardan və müəyyənləşdirmələrdən mümkün qədər azad etməkdir. Frankfurt Məktəbi subyektin istifadə dəyərinə hücum edir; eynilə kolleksiyaçının əşyanın istifadə dəyərinə hücum etdiyi kimi. Kolleksiyaçı əşyaya onun "aurasını" geri qazandırmağa çalışarkən, Frankfurt Məktəbi də subyektə eyni şeyi edir. Bu nöqtədə, Frankfurt Məktəbini bədbin olmaqla ittiham edənlərin anlaya bilmədiyi şey budur: Məktəb bədbin deyil. Onlar müasir cəmiyyətin pis bir cəmiyyət olduğunu, hətta tarixdəki ən pis cəmiyyət olduğunu müdafiə edirlər. Nəzəriyyə bədbin deyil, nəzəriyyənin araşdırdığı obyekt pisdir. Strukturalizmla olan ən böyük fərqləri də burada ortaya çıxır. Adorno'nun Gramsci'dən ilham alaraq dediyi kimi: "Ağlın bədbinliyi, iradənin nikbinliyi."