Cəmilə Məmmədli "Qonşu Evin İşıqları" PDF

Arxasına süni, çəhrayı çiçəklər yapışdırılmış aynasını əlinə aldı. Qorxa-qorxa, çəkinə-çəkinə, həyacandan titrəyə-titrəyə. Öyrəşdiyi, doğma bildiyi gözlərə, buruna, dodağa, yanaqlara diqqətlə baxdı. Dodaq boyası ovcuna sığacaq qədər kiçik idi, amma barmaqlarının onu tutub saxlamağa gücü çatmırdı elə bil. Bu zəifliyinin nəticəsini aynada gördü, boya dodağından kənara çıxmışdı. Öz bacarıqsızılığına gülüb, əlindəkiləri yerə tulladı. Bir daha toxunmayacaqmış, ona uyğun deyillərmiş kimi tulladı.