Umut Sarıkaya "Benim De Söyleyeceklerim Var İki" PDF

Bir ömür ailəmlə yaşamaq... Bunu düşünmək belə dəhşətli gəlirdi. Bu evdə hər gün iztirab kimiykən, bir ömür keçirib, get-gedə onlar kimi olmaq. Axşam öz-özümə deyirdim ki, mən televizor qarşısında divanda yatacaq oğlan deyiləm. Heç kim inanmasa da, şəhərdən kənarda universitet qazanar, bu evdən, bu məhəllədən, bu şəhərdən qurtulardım. Hər gecə yatanda yuxu görürdüm. Birinci il yataqxanada qalırdım, sonra bir evə getdim. Dostlarım evə gələcəkdi. Səhərə kimi çıxıb küçələri dolaşırdıq... Əvvəldə dediyim kimi, evə gedəndə bu iki şeyi ancaq təsəvvür edə bilirdim; “Dostlarım gəlir, gecələr küçədə gəzirik”.

Amma bu qədər təsəvvür belə edə bilmək xoş idi. Bu düşüncələri nəzərə alaraq, məndən gözlənilməyən üstün bir təhsil intizamı ilə dərslərə özümü verdim. Daim testləri həll edir, bu möhtəşəm marafonda digər tələbələrlə aramdakı boşluğu aradan qaldırmağa çalışırdım. Valideynlərim kimi televizor qarşısında divanda yatmamağa, onlara oxşamamağa çalışırdım. İndi imtahan üçün bütün şəhər xarici seçimlərimi keçib İstanbul üçün seçimlərimdən birini qazandığım əhval-ruhiyyədə olduğum kimi hazırlaşdım, bunu çox az yazdım. Bir də evə çox yaxın bir universitet... Universitetə ​​daxil olduğum gün darmadağın oldum.