Hümeyra "Lahza 2 - Alov və Kül" PDF

Elbette, metni büyük harflerle yazmadan Azericeye çevirebilirim:

"Gece... bütün pislikləri gizləyənim, saxlayanıım... qaranlığında aldanaraq dinlədiyim ən gözəl nağlım... onun qaranlığı, mənim işığım."

Biz bir saatın tam ortasındaydıq və nə birlikdə bir addım irəli gedə bilirdik, nə də bir addım geri. Bu bizim üçün həbs idi. Hələ əvvəldən, nəfəs aldığımız ilk andan bəri bir-birimizə vurulmaq, bir-birimizdə yox olmaq idi. Bir tərəfdən yanarkən bir tərəfdən də kül olmaq idi.

"Sən sənə pislik edən hər kəsi öz vicdan məhkəməndə ürəyinlə mühakimə edərkən." İki barmağı güllə kimi sol sinəmə vuruldu. "Məni ədalət tərəzində həmişə burada mühakimə etdin." Barmağı şakaklarıma çıxdığında ölərəm sandım. "Doğrudan da mənim ən böyük bəlam; sənin mənə olmayan, mənim sənə bitməyən sevgim imiş." "Bağışla məni," dediyində qadın gülümsədi. Acıdan başqa bir şey saxlamayan bu gülümsəmə əslində bir cavab idi. "Yeri ilə göyü də birləşdirsən! İki cahanı da bir araya gətirsən..." Son sözləri ilə aralarındakı bağı bıçaq kimi kəsdi. "Bağışlamaram!"