Kün – Sərhədləri Aşan Bir Roman
“Ankara çayı qoynunda bəslədiyi ağcaqanad sürfələrini ehmalca buraxır, vızıltılı pərdəsini yoldan keçənlərin qulaqlarına, burun deşiklərinə doğru yelləyirdi. Qovaq pambıqları tərli boyunlara yapışır, həşərat antenlərini tərpədib öz həyatına davam edirdi. Bahar gəlmişdi.”
Və Kün, yəni “Ol”... Ol deyilən yerdə hər şey mümkündür! Ölülər tam ölə bilmir, məscid imamı ilə ateist bir-birini “maarifləndirir”, hətta itlər (həm də Konya ləhcəsində!) danışır. Sezgin Kaymaz yenə özünəməxsus üslubu ilə Kün romanında oxucunu qeyri-adi bir hekayəyə sürükləyir.
Bu romanda şərəfsizlər şərəfsizliyi üzə vurur, yaxşılar canını dişinə tutur, tale zarları bəzən “hepyek” gəlir, amma bir də baxırsan ki, “altı qapı” alır. Kiçik bir oğlan, ona əl qaldıranı əzib keçir, təbiət öz savaşını verir, köhnə daşra həyatının rəngarəng mənzərəsi sözlərə çevrilir.
Sezgin Kaymaz yerli ruhu, güclü personajları və oxunaqlı üslubu ilə oxucularına unudulmaz bir ədəbi təcrübə bəxş edir. Köhnə Konya daşra həyatını bütün rəngləri ilə təsvir edən Kün, həm yumoru, həm də dərinliyi ilə hər zövqə xitab edir.
Bir roman təsəvvür edin; sərhədləri yoxdur, qaydaları sındırır və sizi özünə çəkir… Kün məhz hər şeyi mümkün edən bir hekayədir!
Şərhlər 0
Şərh Yaz