"Gözüm!" Bir dəfə nənən səni belə çağırıb, xalq dilindən gələn bu qədim sevgi sözü ilə. Görə bilmədiyi hər şeyi yalnız sən görə biləsən deyəmi səni üçüncü göz etdi? Özündən verdiyi bu göz, baxışın, qavrayışın, işığın və şahidliyin çox o üzündə gizli bir mirasdırsa, nə vaxt fotoaparatını bir dürbün kimi ora-bura tutub yaxın-uzaq ayarı etsən, bil ki, bir iynə batırıb içində onu axıdırsan. Varis olduğun gözü məhv edirsən. Çünki baxarkən dəyişdirirsən şeyləri. Kadra aldığın əşya nədirsə, onu dünyadan qoparıb öz təsvirində tapırsan, həyat sabitləşdirdiyin anlardan ibarətmiş kimi, kainatın zamandan azad sifətini əvvəl insan üzlərində görəcəyin yerdə öz əsərində sınayırsan. Heç olmasa bir dəfə "gözüm" deyə məni sev, alnında bir yerə qoy billur bədənimi, bir çox kadrlar tapaq səninlə, talan etmədən şeyləri qoruyub saxlayaq, ittiham və tərif etmədən saniyələrin sonsuzluğunu tapaq; adi ya da xüsusi, kobud ya da zərif bütün xüsusiyyətləri bərabərləşdirək, baxdığımız yerdə görə bilmədiyimiz bir şey də olduğunu etiraf edib bərabər susaq, bu ağız sıxlığımızla heç öyünməsək, nə gözəl olardı. Yetər ki, istə, sənə fəda olsun gözüm.
Şərhlər 0
Şərh Yaz