“Yenə bilməyəcəyin tək şəxs özünsən və sən özünlə mübarizə aparırsan.”
Ezgi Çora keçirdiyi yol qəzasından sonra iki ay komada qalır. Oyananda son üç ilinə dair heç nə xatırlamır və beynində öz səsi ilə yanaşı başqa səslər də var.
Sağalmasını gözləyən insanları görəndə, yeni həyatının yalanlar üzərində qurulduğunu düşünür. Üzərində titrəyən valideynləri, mehriban dostları və diqqəti ilə onu təəccübləndirən Asilkan Ezgi üçün çox yad gəlir. Çünki Ezginin xatırladığı son şey, əslində nə qədər tək olduğudur. Məktəbdən çıxanda gəlib onu izləyən, ortaq keçmişlərinin olduğunu deyən, amma heç kimin tanımadığı Uşan da onun beynini daha da qarışdırır.
Xatirələrini xatırlamağa və əsl kimliyini tapmağa çalışan Ezginin ən böyük mübarizəsi özü ilə olacaq. Qalib gəlmək istəyirsə, beynindəki səslərdən tez bir zamanda qurtulmalı, yoluna tək davam etməyi öyrənməlidir.
“Mavinin kiçik vida idi, qaranlığın acı təbəssümü.”
Şərhlər 0
Şərh Yaz