Hər bir ədəbi əsər, tıpkı müəllifi kimi, doğulub böyüdüyü cəmiyyətdən müxtəlif dərəcədə izlər daşıyır. Nə qədər zəngin əvvəlki yaşantıların məhsulu olsa da, sözlərə istiqamət verən, onları bir araya gətirən müəllifin psixologiyası, istər-istəməz içində olduğu cəmiyyətin şəraiti ilə sıx bağlıdır.
Ancaq müəllif, süni olduğunu dərk edib bütün sərhədləri qaldırıbsa yaradıcılıq dünyasında və yaşadığı yeri coğrafiyasına məhkum etməyib kainat kimi görə bilibsə, deməli, onun qələmi bütün insanlığa xitab edən əsərlərin qapısına çatıb.
Əsərlərində yerli olan mövzulara bəşəri bir baxış bucağı ilə yanaşaraq oxuculara (tamaşaçılara) yeni üfüqlər açan Yusuf Dündar, “Gün işığına Məktub”da da güclü və təsirli bir dramatik quruluş daxilində soruşur: “Cinayət nədir? Bəs cəza? Bir də bu ‘Ədalət! Ədalət!’ dedikləri nə deməkdir? Mütləq olan varmı, yoxsa insandan insana dəyişir?”
Şərhlər 0
Şərh Yaz